In het huurrecht geldt als hoofdregel dat alle schade die in het gehuurde ontstaan is, vermoed wordt door de huurder te zijn veroorzaakt. De huurder heeft hiervan het tegenbewijs (artikel 7:218 lid 2 BW). Een uitzondering hierop is brandschade en schade aan de buitenzijde van het gehuurde.

Uit diverse uitspraken blijkt dat (langdurige) detentie leidt tot een einde van de huurovereenkomst. De verhuurder heeft er belang bij dat de huurder zijn hoofdverblijf in het gehuurde houdt, zodat de huurder verantwoordelijkheid kan nemen voor wat er in de woning gebeurt. Daarnaast heeft een woningcorporatie in verband met de schaarste op de woningmarkt een legitiem belang dat de huurder de woning daadwerkelijk zelf gebruikt. Van een woningcorporatie kan dan ook niet worden verwacht dat zij een huurwoning langdurig leeg laat staan, ook niet als sprake is van detentie. Uit rechtspraak blijkt ook dat een beroep van de huurder op overmacht niet wordt gehonoreerd. Er bestaan echter uitspraken die afwijken van de hierboven omschreven trend, bijvoorbeeld bij een korte detentie, zicht op spoedig weekendverlof en dergelijke.

Volgens de wet (art 7: 269 lid 2 BW) zet de hoofdverhuurder (Woningstichting Beter Huis) de onderhuurovereenkomst voort als de huurovereenkomst met de huurder/onderverhuurder is beëindigd. Deze voortzetting is in beginsel voor zes maanden. Beter Huis zal binnen deze zes maanden een vordering moeten instellen dat de voortgezette huur beëindigd wordt. De gronden waarop dit kan staan ook in lid 2 van art 269. Bij sociale huurwoningen kan de verhuurder zich bijna altijd met succes er op beroepen dat in redelijkheid van haar niet gevergd kan worden de onderhuurovereenkomst voort te zetten. Dit zou immers indruisen tegen een rechtvaardige woonruimteverdeling. Let op: de vordering moet wel binnen zes maanden na de beëindiging van de (hoofd)huurovereenkomst worden ingediend!